dc.description.abstract | Bu tezin amacı, Türk kadınlarının, 19. yy'da Amerikan kadın ve erkek yazarlar tarafından yapılan farklı temsillerini incelemektir. Tez, kadın yazarların, Türk kadınlarının daha çok gündelik uğraşlarına odaklanırken, Amerikan erkek yazarların ise Türk kadınlarını mitleştirdiğine, egzotikleştirdiğine ve abarttığına işaret eder. Spivak'ın postkolonyal teorisine göre, erkekler, Türk kadınlarını, Türk toplumunun bir ?alt grubu? olarak gördüğünden, onların adına/yerine konuşur. Bu sebepten, erkek yazarlar ayrıca eserlerinde susturdukları Türk kadınlarını seksüalize eder, onları aşağılar ve ötekileştirir. Eseri, bu tezin ana kaynağı olan, Vaka gibi Amerikan kadın yazarlar, gerçekdışı yerler arayışında olan erkek yazarların aksine, Türk kadınlarını daha objektif tanımlarlar. Batının Türk kültürüne olan nefreti ve önyargısı daha çok erkeklerin Türk kadını temsillerinde görülür. Erkekler, doğuya özgü eserlerinde, Türk kadınlarının barbar Türkler tarafından köleleştirildiklerini söyleyerek merak uyandırmayı severler. Fakat, Türk kadınlarını haremlerinde gözlemleyebilen Amerikan kadın yazarlar, onların, erkeklerin anlattığından daha özgür ve mutlu olduklarını vurgularlar. Çoğu yüksek tahsilli, kültürlü ve maharetlidir. Fikren üretken ve sosyallerdir. Bundan dolayı, Amerikan erkek ve kadın yazarların tasvirlerindeki cinsiyet farkı, kolonyal emellerin doğurduğu bilinen oryantalizm ile ilgilidir. Bu tez, Türk kültürünü, Türk kadınları üzerinden inceleyenlerin postkolonyal ve toplumsal cinsiyet çalışmalarını dikkate almalarını önemle vurgular. | en_US |