Relationships between high involvement human resource management practices and turnover intention as mediated by job satisfaction

Abstract

in this dissertation effects of high involvement human resource management practices (i.e. empowerment information sharing and fair rewards) on turnover intention and job satisfaction are examined. Also the mediating role of job satisfaction in the relationship between high involvement human resource management practices and employees’ turnover intention is scrutinized. Given the nature of the research objectives a cross-sectional descriptive survey was considered the most appropriate option for this study. Data were collected from 82 individuals from five different companies in the retail apparel industry which have implemented or are implementing high involvement human resource management practices in their respective organizations. Multiple regression analyses were performed to test the hypothesized relationships. Results indicated that when high involvement human resource management practices considered independently informatio n sharing empowerment and fair rewards had significant impacts on turnover intention. On the other hand when high involvement human resource management practices were considered as a whole only fair rewards and empowerment influenced turnover intentio n. Mediation analysis results showed that job satisfaction acted as a perfect mediator in the relationship between empowerment and turnover intention.

Bu tez çalışması yüksek katılımlı insan kaynakları uygulamalarının çalışanların iş tatmini ve işten ayrılma niyetleri üzerindeki etkisini anlamaya ve iş tatmininin yüksek katılımlı insan kaynakları uygulamaları ile işten ayrılma niyeti arasındaki aracılık rolünü incelemeye yönelik yürütülen akademik bir araştırmadır. Araştırma hedefleri doğrultusunda, verinin kesitsel bir anket çalışmasıyla toplanması uygun bulunmuştur. Veri, yüksek katılımlı insan kaynakları uygulamalarının uygulamakta olan ve perakendecilik sektöründe faaliyet gösteren beş farklı şirkette çalışan 82 kişiden toplanmıştır. Öne sürülen hipotezlerin testinde çoklu regresyon analizleri kullanılmıştır. Sonuçlar, yüksek katılımlı insan kaynakları uygulamalarının her birini tek tek düşünüldüğünde çalışanların işten ayrılma niyetini etkilediğini göstermiştir. Bu uygulamalar birlikte düşünüldüğünde ise sadece güçlendirme ve adil ödüllendirmenin işten ayrılma niyetini etkilediği görülmüştür. İş tatmininin yukarıda bahsi geçen ilişkilerdeki aracılık rolüne bakıldığında, tatminin sadece güçlendirme ile işten ayrılma niyeti arasında aracılık rolü oynadığı sonucuna varılmıştır.