Doing digital news media a Turkish-German comparative anthropological study

Abstract

This thesis explores German and Turkish urban undergraduate students' everyday digital news media practices as these are considered to constitute an important component of contemporary media cultures. The study examines the students' active exposure to the growing ubiquity of media and communication technologies, the increase of communicative mobility, and the condition of immediacy throughout far-reaching mediatisation and digitalisation processes. Tying in with the scholarship on media, communication, and culture, this thesis aims to contribute to a better understanding of both cultural context dependency and transcultural communicative connectivity in doing digital news media. To investigate the students' productive employment of digital news media devices and services in a day-to-day environment, this binational micro-study has implemented fieldwork in two urban university campuses. Applying an ethnographic approach, qualitative data were collected using participant observation, semi-structured interviews, and ethnographic writing techniques. In addition, relevant quantitative data were obtained from recent statistical studies of social and digital news media. The descriptive and interpretive data analysis demonstrates differences, similarities and commonalities in the practices of Turkish and German urban undergraduate students in their utilisation of digital news media. This study has found the following to apply to both contexts transculturally: First, doing digital news media allows highly attractive scalability regarding spatial, temporal, linguistic and financial dimensions; second, wants and incentives for doing digital news media are generated in both personal and socio-cultural environments; third, in increasingly mediated societies practices are aligned to a diffuse media-cultural normativity evolving from rising social and institutional expectancy. These findings suggest further inquiry into three matters: A possible relation between increasing scalability of engagement with information and communication media and processes of individualisation; the socio-cultural dimension in the formation of personal wants and incentives; and the evolution of media-cultural normativities.

Bu tez, kentli Alman ve Türk üniversite lisans öğrencilerinin, çağdaş medya kültürünün önemli bir bileşeni kabul edilen gündelik dijital haber medyası pratiklerini araştırmaktadır. Araştırma, geniş kapsamlı medyalaşma ve dijitalleşme süreçleri genelinde, öğrencilerin medya ve iletişim teknolojilerinin genişleyen her yerdeliğine, artan iletişimsel hareketliliğe ve dolaysızlık haline maruz kalmalarıyla ilgilenir. Medya, iletişim ve kültür alanları üzerine yazılmış literatürle ilişkilenen bu tez, dijital haber medyasının yapımındaki hem kültürel bağlama olan tabiiyetin hem de kültür aşırı iletişimsel bağların daha iyi anlaşılmasına katkıda bulunmayı hedeflemektedir. Bu iki uluslu mikro çalışma, öğrencilerin gündelik çevrelerinde dijital haber medya araç ve servisleriyle olan üretken uğraşlarının niteliksel olarak araştırılması için iki şehir üniversitesi kampüsünde saha araştırması gerçekleştirmiştir. Antropolojik yaklaşım temelli metodoloji uygulanarak; katılımcı gözlem, yarı-yapılandırılmış mülakat ve etnografik yazım teknikleri kullanımıyla nitel veriler toplanmıştır. İlave olarak, sosyal ve dijital haber medyası üzerine son dönemde yapılmış istatistiksel çalışmalardan ilgili nicel veriler sağlanmıştır. Bu kapsamda gerçekleştirilen betimleyici ve yorumlayıcı veri analizi, Türk ve Alman kentli üniversite lisans öğrencilerine ait dijital haber medyası pratiklerinin kültürlerarası bir karşılaştırmasını sunmaktadır. Bu tez, kültür aşırı bağlamda iki vakaya da uygulanabileceği görülen şu sonuçlara ulaşmıştır: ilk olarak, digital haber medyası, uzamsal, zamansal, dilsel ve finansal boyutlar açısından hayli cazip bir ölçeklenebilirlik içerir; ikinci olarak, dijital haber medyası yapılmasına yönelik teşvikler ve gereklilikler bireysel ve sosyo-kültürel mekanlar içerisinde oluşabilmektedir; üçüncü olarak, giderek aracılandırılan toplumlarda söz konusu pratikler, sosyal ve kurumsal beklentilerin yükselişinden doğan yaygın medya-kültürel normatiflerle uyumludur. Bu bulgular ileriki bir araştırmayı üç maddeye ayrıştırmaktadır: bilgi ve iletişim medyasına olan katılımın gitgide artan ölçeklenebilirliği ile bireyselleşme süreçleri arasındaki olası ilişkiye dair daha fazla araştırma yapılmasını; kişisel arzu ve güdülerin sosyo-kültürel düzlemde kurulumu; ve medya-kültürel normativitenin evrimi.