Aid effectiveness and government institutions in a fragile state: The case of Somalia

Abstract

This study concerns the relation between foreign aid and fragile state institutions by asking how foreign aid effects fragile state institutions. And to elaborate furthermore, the study applies the case of Somalia as a fragile state which is pointed out as heavily dependent on foreign aid. It notices that the good governance approach which is the dominant approach for assessing state institutions cannot be appropriate for fragile states, so as an alternative for that approach, the thesis provides that good enough governance can be a proper application for fragile states, which concerns the institutions itself, not its outcomes as a result. In the case of Somalia, the thesis concerns only the current government implementation and progress (2017-2019), and to understand whether the Somalia fragility comes, the third chapter concerns the roots of fragility in Somalia, which, as a result, related to the warlord, factional leaders, and other authorities who rejected or refused any sort of agreements and conciliations to implement in the country. Moreover, this thesis applies the Country Indicator for foreign policy index (CIFP)'s concept of institution assessment mechanisms; state authority, state capacity, and state legitimacy (ACL). In Somalia, these mechanisms are not shown increases, for example, the current state authorities in Somalia reveals an increase in the balance of the president and prime minister disputes, but the attention of conflict prevention is very low and that not great for the stabilization between the federal government and federal member states. Also, the rule of law in Somalia is getting worse when the federal constitutions take a decade to fulfill it, where, on the other side, it shows developments in state capacities. Finally, the study argues state authorities and state legitimacy in fragile states must be concerned as key for the development not only aid flow.

Bu çalışma, dış yardımın kırılgan devletlerin kurumlarını nasıl etkilediğini sorarak, dış yardım ile kırılgan devlet kurumları arasındaki ilişkiyi ele almaktadır. Daha da detaylandırmak gerekirse, çalışma, dış yardıma yoğun olarak bağımlı olduğu belirtilen ve bir kırılgan devlet olarak ele alınan Somali örneğine odaklanmaktadır. Devlet kurumlarını değerlendirmede baskın yaklaşım olan iyi yönetişim yaklaşımının kırılgan devletler için uygun olamayacağına dikkat çeken çalışma, bu yaklaşımın alternatifi olan ve sonuçlar yerine kurumların kendilerine odaklanan yeterince iyi yönetişimin kırılgan devletler için uygun bir yaklaşım olabileceğini belirtmektedir. Somali örneğinde, tez yalnızca mevcut hükümet uygulaması ve ilerlemesiyle (2017-2019) ilgilenmektedir. Somali'deki kırılgan yapıyı anlamak için, üçüncü bölüm, Somali'deki kırılganlığın kökenlerine odaklanmaktadır. Bunlar savaş ağaları, hizipler ve her türlü anlaşma ve uzlaşmayı reddeden diğer aktörler ile ilgilidir. Ayrıca, bu tez, Dış Politika Ülke Göstergeleri Endeksi (CIFP)'nin kurum değerlendirme mekanizmalarından yararlanmaktadır: devlet otoritesi, devlet kapasitesi ve devlet meşruiyeti (ACL). Somali'de bu mekanizmaların işleyişi ile ilgili bir düzelme gözükmemektedir, örneğin, Somali'deki mevcut devlet yetkilileri, cumhurbaşkanı ve başbakan arasındaki anlaşmazlıkların çözülmesinde bir iyileşme vardır, ancak bu istikrarın sağlanması açısından yeterli değildir. Ayrıca, Somali'de hukukun üstünlüğü konusunda sorunlar giderek artmaktadır. Diğer yandan devlet kapasitesinde bir gelişme gözükmektedir. Son olarak çalışma, kırılgan devletlerde devlet otoritesinin ve devlet meşruiyetinin yalnızca dış yardımlar bağlamında değil, kalkınmayı teşvik etmede de kilit bir faktör olarak değerlendirilmesi gerektiğini savunmaktadır.