The effect of self-distancing on emotion regulation and autobiographical remembering

Abstract

Çalışmanın temel amacı, farklı stratejilerin (görsel, dilsel), bakış açılarının (kendine odaklı, kendine mesafeli) ve duyguların (üzgün, utanmış) duygu düzenleme ve anı özellikleri üzerindeki etkisini incelemektir. Kendini uzaklaştırma, çeşitli yöntemlerle kişilerin rahatsız edici uyaranlardan geri adım atarak uyguladığı, duyguları düzenlemede kullanılan etkili bir stratejidir. Şöyle ki, görsel ve dilsel stratejinin farklı duyguların olumsuz etkilerini azaltmada yararlı olduğu bulunmuştur. Ancak bu stratejilerin temel ve bilinçli duygular üzerindeki etkisi belirsizliğini korumaktadır. Özellikle görsel stratejinin, çeşitli duyguları kontrol etmede faydalı olan dilsel stratejinin aksine, utanç ve suçluluk gibi duygularda etkili olmadığı görülmüştür. Buna ek olarak, kendini uzaklaştırmanın duygu düzenleme işlevine benzer şekilde, bellek perspektifleri üzerine yapılan çalışmalar, kendi bakış açısından gözlemci bir bakış açısına geçiş yapmanın yeniden yaşama veya canlılık gibi deneyimsel anı özelliklerini azalttığını göstermiştir. Bu nedenle, bu çalışmada stratejilerin etkisinin duygu türüne göre değişmesini bekliyoruz. Daha spesifik olarak, kendi bakış açısından gözlemci bir bakış açısına geçiş yapmanın, görsel stratejide üzüntüye yönelik anı özelliklerini azaltacağını fakat utanç verici anılar için etkili olmayacağını, dilsel stratejide ise her iki duygu için de etkili olacağını tahmin ediyoruz. Katılımcılara (N = 147), atandıkları stratejileri kullanmadan önce ve kullandıktan sonra hafıza özelliklerini puanlamaları talimatı verildi. İlk ve sonraki anı özellikleri arasındaki değişiklik hesapladıktan sonra, sonuçlar anının yaşı ve çözülme durumunun ortak değişken olarak alındığı bir MANCOVA ile analiz edildi. Hipotezimizin aksine, bulgular kendi bakış açısından gözlemci bir bakış açısına geçmenin bellek fenomenolojisi üzerinde etkisi olmadığını ortaya koydu. Beklenmedik bir şekilde, gözlemci bakış açısından kendi bakış açısına geçişin görsel stratejide yeniden yaşama ve canlılık derecelerini artırdığını, dilsel strateji ise azalttığını bulduk. Sonuçları, stratejileri etkileyebilecek olası faktörler ışığında tartıştık ve gelecek çalışmalar için bazı önerilerde bulunduk.

The main purpose of the study is to investigate the effect of different distancing strategies (visual, linguistic), perspectives (immersed, distanced), and emotions (sadness, shame) on emotion regulation and memory characteristics. Self-distancing is an effective strategy for regulating emotions by taking a step back from the distressing stimulus using various methods. Namely, visual and linguistic strategies were useful for attenuating the negative affect of several emotions. However, the effect of these strategies on basic and self-conscious emotions remains unclear. In particular, visual distancing was not effective in controlling emotions such as shame and guilt, in contrast to linguistic strategy, which was beneficial across diverse emotions. Moreover, similar to the regulatory function of distancing, shifting from a field to an observer perspective decreased the experiential memory characteristics such as reliving or vividness, as shown by studies on memory perspectives. Accordingly, we expect a difference between distancing strategies depending on the type of emotion in the current study. More specifically, we predict that shifting from a field to an observer perspective will reduce ratings for sadness but not shame memories in visual strategy, whereas the shift will be effective for both emotions in the linguistic condition. Participants (N = 147) were instructed to rate memory characteristics before and after using the assigned strategies. The change between the initial and subsequent memory ratings was calculated and analyzed using a MANCOVA, including memory age and resolution as covariates. Contrary to our hypothesis, the findings revealed no effect of field-to-observer shift on memory phenomenology. Unexpectedly, we found that observer-to-field shift increased reliving and vividness ratings in the visual strategy and decreased them in the linguistic strategy. We discussed the results in light of potential factors that could moderate the effectiveness of strategies and proposed future directions.