1. Home
  2. Browse by Author

Browsing by Author "Ekinci, Yahya Sefa"

Filter results by typing the first few letters
Now showing 1 - 1 of 1
  • Results Per Page
  • Sort Options
  • Loading...
    Thumbnail Image
    Master Thesis
    Çağdaş Türkiye Sinemasında Alegori ve İktidar
    (2025) Ekinci, Yahya Sefa; Diken, Bülent; Radio, Television and Cinema; 04. Faculty of Communication; 01. Kadir Has University
    Bu çalışma, alegori, iktidar ve sinema arasındaki köklü ilişkiye dair teorik bir çerçeve kurmakta ve bu çerçeve ile iki çağdaş Türkiye filmini ampirik bir analiz yaparak incelemektedir. Alegori, çift katmanlı bir anlatım tekniği olarak tanımlanmakta ve hem bir denetim mekanizması hem de egemen ideolojilere yönelik bir eleştiri yöntemi olarak ele alınmaktadır. Fletcher, Frye ve Honig gibi temel teorisyenlerin yaklaşımlarından yola çıkan bu araştırma alegoriyi metafor ve simgeden ayırmakta ve izleyicileri ahlaki ve entelektüel düşünceye itmedeki eşsiz yeteneğini vurgulamaktadır. Çalışma, görsel ve işitsel potansiyeli sayesinde çok katmanlı hikâye anlatımına özellikle uygun bir araç olan sinemada, alegorinin uygulanışını araştırmaktadır. Ampirik bölümde, Kurak Günler (2022) ve Okul Tıraşı (2021) filmleri modern iktidar alegorileri olarak analiz edilmektedir. Bu filmler, kapalı mekânlar ve sembolik imgeler aracılığıyla sistematik yolsuzluğu, kurumsal ihmali ve hiyerarşik yapıları eleştirmektedir. Detaylı sahne analizlerini içeren bu çalışma, film unsurlarını (görüntü, ses, anlatı ve fikir gibi) daha geniş sosyo-politik bağlamlara bağlamak için Foucault, Bourdieu ve Arendt gibi isimlerin teorik perspektiflerinden yararlanmaktadır. Örneğin, Kurak Günler (2022) küçük bir kasabada yaşanan yolsuzluk ve ekolojik felaketi resmederken, Okul Tıraşı (2021) uzak bir yatılı okulun yalnızlaştırıcı bürokrasisini irdelemektedir. Bu araştırma, alegorinin sinemadaki rolünü, anlatı karmaşıklığı ve sembolik derinliğin dinamik bir etkileşimi olarak vurgulamaktadır. Filmlerin, toplumsal iktidar yapılarının eleştirisini nasıl gerçekleştirdiğini ve izleyiciyi yorumlama sürecine nasıl dahil ettiğini göstermektedir. Çağdaş Türk sinemasına odaklanarak, alegorinin hem bir direniş yöntemi hem de ideolojinin bir yansıması olarak küresel önemini gözler önüne sermektedir. Sonuç olarak, alegorinin iktidar dinamiklerini açığa çıkarma ve eleştirme kapasitesini yeniden teyit ederek film çalışmaları, politik teori ve kültürel analiz alanlarına katkıda bulunmaktadır.