Turkey's evolving relations with the Kurdistan Regional Government (KRG): from 2002 to 2011

Abstract

The aim of this thesis is to analyze Turkey’s evolving relations with the Kurdistan Regional Government (KRG) under the Justice and Development Party (JDP) (2002 – 2011). In contrast to the security-oriented policy during the 1990s, Turkey has developed relations with the Kurdistan Regional Government (KRG) to the level of a ‘strategic partnership,' following the invasion of Iraq in 2003. In particular, the relations between the KRG and the Turkish government have increased rapidly politically, economically, and as well as in terms of security since late 2007. This thesis attempts to explain this evolving foreign policy behavior of Turkey towards the KRG from a theoretical perspective. It tries to examine these evolving relations between both two actors in terms of a combination of various events at international, regional and domestic level. Therefore, it uses a neoclassical realist framework to account for central dynamics and reasons behind the foreign policy conduct of Turkey towards the KRG, as neoclassical realism explains a state’s foreign policy behavior by looking at factors at systemic, regional and domestic levels. Thus, this study argues that the new systemic, regional and local conditions brought about by the post-2003 invasion of Iraq required Turkey to reassess its previous foreign policy approach towards the KRG.

Bu tezin amacı, Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) döneminde Türkiye'nin Kürdistan Bölgesel Yönetimi (KBY) ile gelişen ilişkilerini analiz etmektir. 2003 Irak işgalinden sonra, doksanlı yıllardaki güvenlik temelli politikasının aksine, Türkiye KBY ile ilişkilerini 'stratejik ortaklık' seviyesine kadar geliştirmiştir. Özellikle, 2007'nin sonlarından itibaren her iki taraf arasındaki siyasi, ekonomik ve güvenlik alanındaki iş birliği hızlıca ilerleme kaydetmiştir. Böylelikle, bu tez yaşanan bu değişimi önemli gelişmeler ışığında teorik bir açıdan incelemiştir. Bu bağlamda, bu çalışma iki taraf arasında dönüşen ilişkileri önemli olduğu düşünülen uluslararası, bölgesel ve yerel düzeyde gerçekleşen olaylar çerçevesinde incelemeye çalışmıştır. Bu sebeple, Türkiye'nin KBY'ye karşı dış politika davranışının arkasındaki temel nedenleri açıklamak için neoklasik realizmin sunduğu çerçeveyi kullanır. Çünkü, neoklasik realizm bir devletin dış politikasını belirleyen faktörleri sistemik, bölgesel ve yerel düzeyde inceleyerek açıklar. Böylece, bu tez 2003 Irak işgalinden sonra meydana gelen sistemik, bölgesel ve yerel dinamiklerin sonucunda Türkiye'nin KBY ile politikasını tekrar değerlendirmek durumunda kaldığını ileri sürmektedir.