Visualizing the past in three documentary films

Abstract

The growing presence of subjects narrating their lived experiences in documentaries implies their involvement in the making of their own histories. This thesis explores this subjective dimension by examining the formal methods employed by filmmakers in documentaries in which personal stories are performed and/or narrated by subjects. -- Abstract'tan.

Belgesel filmlerde geçmiş deneyimlerini anlatan öznelerin varlığındaki yükseliş kendi tarihlerini oluşturma süreçlerine olan katılımlarına işaret ediyor. Tezim kapsamında, öznelerin kişisel hikayelerini sahnelediği ve/veya anlattığı belgesel filmlerde yönetmenlerin uyguladığı biçimsel yöntemleri inceleyerek bu öznel alanı araştıracağım. Patricio Guzmán'ın Nostalgia for the Light (2010), Boglárka Edvy (canlandırmacı) ve Sándor Silló'nun (yönetmen) Diary Film: I was 12 in '56 (2006) ve Péter Forgács'ın The Notebook of a Lady (1994) adlı belgesel filmlerinde uyguladıkları estetik stratejiler üzerine odaklanarak, bu stratejilerin yönetmenlerin estetik ve politik yaklaşımlarını gösterme şekillerini ve tarihin bilgisini nasıl biçimlendirdiklerini tartışacağım. Bu yönetmenlerin, bir disiplin olarak tarihin geleneksel varsayımlarına meydan okuduğunu ve geçmişin temsiline yönelik olasılıkları işaret ettiğini öne sürüyorum. Öznelerin anı ve anımsamalarından geçmişin temsilleri olarak yararlanarak, tarih ve bellek arasındaki ilişkiye başvuruyorlar.