Agnès Varda and Essay film

Abstract

In this thesis study, I explore the essay film as a form, specifically in the cinema of Agnès Varda. By demonstrating how Varda practices essayistic filmmaking, I discuss some definitions and characteristics of the essay film. Since the essay film crosses the boundaries and manages to take place either outside the scope of documentary or fiction, I discuss the essay film as an autonomous form instead of integrating it within the field of documentary filmmaking. I examine Varda's essayistic filmmaking practices through the instrumentality of essay film theory, which takes its source from the literary tradition and flourishes through analyzing the cinematic essay that combines the verbal and the visual in its unique structure. I focus on the film Visages Villages (2017) in terms of how the essay film blurs fact and fiction, objectivity and subjectivity, and establishes a dialogical (Bakhtin, 1929) relationship between spectator and image. Before analysis of the film, I present an overview of the historical background of the essay film practices and essay film theory, and draw an analogy between the avant-garde roots of the essay film and the position of Varda in the 1950s avant-garde cinema and the French New Wave movement. The focus of my thesis also follows an essayist approach, shifting between theories, film history, and Agnès Varda's personal story. Since Varda's essayist filmmaking merges documentary and fiction, still and moving images, reality and illusion, past and present on the surface of photographs/murals and her own filmic journey, the analysis of Visages Villages allows me to examine - in addition to essay film theory - intertextuality, landscape in the cinema, and the pastness and presentness of photographic and moving images.

Bu tez çalışmasında deneme film formunu Agnès Varda sineması üzerinden inceledim. Varda'nın deneme film pratiklerini incelerken, deneme filmin çeşitli tanımlarını ve özelliklerini tartıştım. Deneme film, klasik anlatı yapılarının sınırlarını aşarak, belgesel ya da kurmaca sinemanın dışına çıkar. Bu bağlamda, deneme film formunu, belgesel film alanına dahil etmek yerine bağımsız bir form olarak ele aldım. Varda'nın deneme film pratiklerini, kaynağını edebi denemeden alan, görsel ve sözel olanı kendine has yapısı içinde birleştiren deneme filmleri inceleyerek gelişen deneme film teorisinin ışığında inceledim. Deneme filmin kurgu ile gerçeklik, nesnellik ile öznellik gibi ikilikleri nasıl bulanıklaştırdığını ve seyirci ve imge arasında kurduğu dialojik (Bakhtin, 1929) ilişkiyi Visages Villages (2017) filmi üzerinden tartıştım. Film analizinden önce deneme film pratikleri ve deneme film teorisinin tarihsel arka planını ve deneme filmin avantgart kökenleri ile Varda'nın 1950'lerin avantgart sineması ve Fransız yeni dalga hareketi içindeki konumunu beraber inceledim. Bu çalışmada, teoriler, film tarihi ve Varda'nın kişisel hikayesi arasında yer değiştirerek denemeci bir yaklaşım izledim. Varda'nın belgesel ve kurmacayı, durağan ve hareketli görüntüyü, gerçeklik ve illüzyonu, geçmiş ve şimdiki zamanı duvar resimlerinin yüzeyinde ve film yapım sürecinde eşzamanlı olarak kullanması; bu tez çalışmasında, deneme film teorisine ek olarak, metinlerarasılık, sinemada manzara, durağan ve hareketli görüntünün geçmiş ve şimdiki zaman ile ilişkisi gibi kavramları tartışmama olanak sağladı.