1980 sonrası politik Türkiye sineması'nda çocuk bakış açısı veapartman boşluğu uzun metraj film senaryosu

Abstract

Bu çalışmada kısaca politik sinemanın geçmişi hatırlamadaki rolü irdelenmiş, özelde de çocuk tanıklığının Türkiye politik sinemasında nasıl ele alındığına değinilmiştir. Buna ek olarak dünya sinemasında benzer anlayışların nasıl geliştiğine bakılmış, farklı ülkelerden örneklendirme yapılmıştır. Çalışmayı temeline alan Apartman Boşluğu senaryosuyla benzer özellikler taşıyan Türkiye Sineması yapımı 4 film örnek olarak incelenmiş, bu filmlerde anlatının nasıl kurulduğu araştırılmıştır. Uçurtmayı Vurmasınlar filmi 2000 öncesi öncü film olarak ele alınmış, Türkiye Sineması'nda çocuk tanıklığı açısından açtığı yol gösterilmiştir. Tezin son kısmında 2000 sonrası 3 yapım, Babam ve Oğlum, Min Dît, Rauf çocuk bakış açısına getirdikleri farklı yaklaşımlar üzerinden örnek olarak kullanılmış, anlatılarında çocuk karakterleri işleyişleri analiz edilmiştir.

In this study, the role of political cinema in remembering the past examined, and in particular, the films with 'child witnessing' in Turkish political cinema are analyzed. In addition, it has been looked at how similar perspectives have developed in world cinema, by analyzing the examples from different countries. Specifically, four films produced by Turkish Cinema, which have similar features to the scenario of the Apartman Boşluğu, which is the base of this study, were examined, and how the narrative was constructed in these films was investigated. Uçurtmayı Vurmasınlar is analyzed as a pioneering movie before 2000, and the ways it opened up in terms of a child witnessing in Turkish Cinema were shown. In the last part of the thesis, three films after 2000, Babam ve Oğlum, Min Dît, and Rauf, were used as examples of the different approaches they brought to a child point of view films, and the perspectives they established in their narratives through the child characters were shown.