Bilişsel derin düşünme, yedi aylık bir süre sonrası işbirliği davranışını yorduyor mu?

Abstract

Bu çalışma, Hristiyan inananlar ve inanmayanlar (ateist ve agnostikler) arasında yedi aylık bir sürenin ardından (bilişsel stil ve bilişsel yeteneğin standart ölçümleriyle ölçülen) bilişsel derin düşünmenin grup içi, grup dışı ve anonim ortaklara karşı işbirliği davranışını yordayıp yordamayacağını test etmeyi amaçladı. Talep etkisi (demand effect) gibi ölçüm araçlarının potansiyel karıştırıcı etkilerini önlemek için, bilişsel ölçümlerin (ön test) işbirliği davranışı ölçümleriyle (son test) bağlantısını kesen ön- ve son-test evreleri kullanıldı. Bilişsel derin düşünmenin birden çok bileşeni, bilişsel stil için Bilişsel Performans Testi ve bilişsel yetenek için Raven Progresif Matrisleri dahil olmak üzere çeşitli değerlendirme araçları kullanılarak ölçüldü. İşbirlikçi davranış, iki aşamalı Mahkum İkilemi (Mİ) aracılığıyla ölçüldü; katılımcılar oyunu başlangıçta anonim ortaklarla ve ikinci aşamada iç-grup, dış-grup veya yine anonim bir ortakla oynadılar. Grup kimliği manipülasyonu, katılımcıların gerçek dini kimliklerine dayanıyordu. Adillik hassasiyetlerini ölçmek için Para Tahsis Oyunu (PTO) da kullanıldı. Daha yüksek bilişsel derin düşünmenin (1) daha yüksek anonim işbirliği, (2) PTO'da daha düşük iç-grup yanlılığı ve (3) Mİ'de daha düşük dış-grup ayrımcılığı yordayacağını bekleyen hipotezleri test etmek için doğrulayıcı analizler yapıldı. Ancak sonuçlar hiçbir hipotezi desteklemedi. Bununla birlikte, keşifsel analizler, aktif olarak açık fikirli düşünmenin iç-grup yanlılığını negatif olarak yordadığını ve akıcı zekanın, iç-grup yanlılığını yordamada sıfır toplamlı inançlarla etkileşime girdiğini ortaya koydu. Daha yüksek sıfır toplamlı oyun inançlarına sahip olanlar için; akıcı zeka, iç-grup yanlılığını pozitif olarak yordadı. Ayrıca, analitik bilişsel stil ve toplam derin düşünme skorları, yalnızca inanmayanlar arasında (inananlara kıyasla) tek seferlik anonim işbirliğini pozitif olarak yordadı ve bu, gruplararası epistemik norm farklılıklarına işaret ediyor. Bu bulgular, bilişsel derin düşünmenin işbirlikçi davranış üzerindeki etkisinin bağlamsal ve bireysel faktörlere bağlı olduğunu göstermektedir.

This study aimed to test whether cognitive reflection (as measured by standard measures of cognitive style and cognitive ability) predicts cooperative behavior against in-group, out-group, and anonymous partners after a seven-month period among Christian believers and non-believers (atheists and agnostics). To address potential confounding effects of measurement tools such as demand effect, pre- and post-test phases were employed, unlinking cognitive measures (pre-test) with assessments of cooperative behavior (post-test). Multiple components of cognitive reflection were measured using various assessment tools, including the Cognitive Performance Test for cognitive style and Raven's Progressive Matrices for cognitive ability. Cooperative behavior was assessed through a two-stage Prisoner's Dilemma (PD) Game whereby they initially played the game with anonymous partners, and in the second stage, they played with an in-group, out-group, or again an anonymous partner. The group identity manipulation was based on participants' actual religious identities. Money Allocation Game (MAG) was also utilized to measure fairness concerns. Confirmatory analyses were conducted to test the hypotheses that higher cognitive reflection would predict (1) higher anonymous cooperation, (2) lower in-group bias in MAG, and (3) lower out-group bias in PD. However, the results did not provide support for any of these hypotheses. Nevertheless, exploratory analyses revealed that actively open-minded thinking negatively predicts in-group bias, and fluid intelligence interacts with zero-sum beliefs in predicting in-group bias. For those with higher zero-sum game beliefs, fluid intelligence positively predicted in-group bias. Moreover, analytic cognitive style and total cognitive reflection scores positively predicted one-shot anonymous cooperation only among non-believers (vs. believers), indicating variations in epistemic norms. These findings suggest that the effect of cognitive reflection on cooperative behavior depends on contextual and individual factors.